ture. The three poems could not, without injury have been separately given to the world, so much light do they mutually reflect upon each other. All of them, therefore, were at once published, by the same author; by S. Luke, the third of the evangelists in order of time; who wrote expressly for the Gentile converts. Is it improbable, that all were withheld, till this advanced period, because, at any earlier day, the third of the series could not have appeared, without needlessly, and prematurely shocking the prejudices even of good men? " I "have yet many things to say unto you, but ye "cannot bear them now," were the words of our Lord to his disciples: can we doubt, that the Holy Spirit who guided the evangelists, exercised a similar discretion ? 429 SECTION XXIII. BEFORE I close these pages, I think it right to produce one or two specimens of the sententious and poetical parallelism from the New Testament, of greater length than any which have occurred in the preceding Sections. These may serve as a sort of praxis for the student; and, if carefully examined, may afford him no inconsiderable assistance, in his future efforts, to analyse the style of Holy Scripture, and to trace its orderly connexion. The first of these specimens is the SERMON ON THE MOUNT; in selecting which, I have consulted the convenience, and, as I trust, the advantage, of the biblical enquirer. So many detached portions of this discourse have been already extracted and observed upon, as greatly to facilitate the application to the remainder, of the principles laid down in Bishop Lowth's Prælections, and in the present work. And the discoure at large is so perfect an example of well-arranged composition; the parts are so linked together by mutual dependand so contribute, by their union, to give the effect of one harmonious whole, promoting one great object, the spiritual advancement of all who have minds to comprehend, and hearts to feel, -that I am persuaded it would be an act of in justice to the reader, not to place before him the entire production, in a form which I have myself found more elucidative of our Lord's method and meaning, than, perhaps, all the observations, of all the commentators, whom I have had it in my power to consult. S. MATTHEW, IV. 25. V. VI. VII. Και ηκολούθησαν αυτω οχλοι πολλοί, απο της γαλιλαίας, και δεκαπόλεως, και ἱεροσολύμων, και ιουδαίας, και πέραν του ιορδανου ίδων δε τους οχλους, ανεβη εις το ορος· και καθισαντος αυτου, προσήλθον αυτω δι μαθηταί αυτού· και, ανοιξας το ςομα αυτου, εδίδασκεν αυτους, λεγων : μακάριοι δι πτωχοί τω πνευματι· ότι αυτών εςιν ἡ βασιλεια των ουρανων : μακάριοι οι πενθούντες· ότι αυτοί παρακληθήσονται : μακαριοι δι πραείς ότι αυτοι κληρονομησουσι την γην : μακαριοι δι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσυνην· ότι αυτοί χορτασθήσονται : μακαριοι ὁι ελεήμονες· ότι αυτοι ελεηθησονται : μακαριοι ὁι καθαροι τη καρδια· ότι αυτοι τον Θεον οψονται : μακαριοι δι ειρηνοποιοι· ότι αυτοι υιοι Θεου κληθήσονται : μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσυνης ότι αυτών εςιν ή βασιλεία των ουρανων : μακαριοι εςε, όταν ονειδισωσιν ὑμας και διωξωσι, και είπωσι παν πονηρον ῥημα καθ' ὑμων, ψευδομενοι, ἕνεκεν έμου : χαίρετε και αγαλλιασθε ὅτι ὁ μισθὸς ὑμων πολύς εν τοις ουρανοις· δυτω γαρ εδιωξαν τους προφητας, τους προ ύμων. ύμεις εςε το άλας της γης : εαν δε το άλας μωρανθη, εν τινι άλισθήσεται ; εις ουδεν ισχύει ότι, ει μη βληθηναι έξω, και καταπατείσθαι ύπο των ανθρωπων : ύμεις εςε τω φως του κόσμου : ου δύναται πολις κρυβηναι, επάνω όρους κειμενη ουδε καιουσι λυχνον, και τιθεασιν αυτον ύπο τον μοδιον ; αλλ' επι την λυχνίαν, και λάμπει πασι τοις εν τη οικία : όυτω λαμψάτω το φως ύμων εμπροσθεν των ανθρωπων ; όπως ιδωσιν ὑμων τα καλα εργα, και δοξάσωσι τον πατερα ύμων τον εν τοις ουρανοις. μη νομίσητε ότι ήλθον καταλυσαι τον νομον, η τους προφητας· ουκ ήλθον καταλυσαι, αλλα πληρωσαι : αμην γαρ λεγω ύμινα έως αν παρέλθη ὁ ουρανος και ἡ γη, ιωτα εν η μια κεραια ου μη παρέλθη, απο του νόμου, έως αν παντα γενηται : ὃς εαν ουν λυση μιαν των εντολων τούτων των ελαχίσων, και διδαξη όυτω τους ανθρώπους, ελάχιςος κληθήσεται εν τη βασιλεια των ουρανων : ὁς δ' αν ποίηση, και διδαξη, δυτος μεγας κληθήσεται εν τη βασιλεια των ουρανων. λεγω γαρ υμιν ότι εαν μη περισσευση ή δικαιοσυνη ύμων, πλειον των γραμματεων η φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλειαν των ουρανών. ηκουσατε ότι ερῥεθη τοις αρχαίοις ου φονεύσεις" ὁς δ' αν φονευση, ενοχος εςαι τη κρίσει : εγω δε λέγω ύμιν· ότι πας ὁ οργιζομενος τω αδελφω άυτου εική, ενοχος εςαι τη κρίσει ὁς δ' αν είπη τω αδελφω αυτου, ῥακα, ενοχος εςαι τω συνεδρίω ὁς δ' αν ειπη, μωρέ, ενοχος εςαι εις την γέενναν του πυρος. εαν ουν προσφέρης το δώρον σου επι την θυσιαςήριον, κακει μνησθης ὅτι ὁ αδελφος σου εχει τι κατα σου• αφες εκει το δωρον σου εμπροσθεν του θυσιαςηρίου, και πρωτον διαλλαγηθι των αδελφω σου, Εύπαγε και τοτε ελθων, προσφερε το δώρον σου. μηποτε σε παραδω ὁ αντιδικής τω κριτη και εις φυλακην βληθηση : αμην λέγω σοι, ου μη εξελθης εκείθεν, έως αν αποδως τον εσχατον κοδραντην. ηκουσατε ότι ερῥεθη τοις αρχαίοις, ου μοιχεύσεις : εγω δε λέγω ύμιν, ότι πας ὁ βλεπων γυναικα προς το επιθυμησαι αυτής, ηδε εμοίχευσεν αυτην εν τη καρδια αυτου : ει δε ὁ οφθαλμος σου ὁ δεξιος σκανδαλίζει σε, εξελε αυτον και βαλε απο σου συμφέρει γαρ σοι, ἵνα απόληται ἑν των μελων σου, και μη όλον το σωμα σου βλήθη εις γεενναν : και ει ἡ δεξια σου χεις σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτόν, και βαλε απο σου συμφερει γαρ σοι, ίνα αποληται εν των μελων σου, και μη όλον το σωμα σου βληθη εις γεενναν. |