ingreffus contradicere videntur ea quæ fuperius ad annum MCCCCXCVI. memoraverat, nifi dicamus eum anno MCCCCXCIIII. biennium novitiatûs aufpicatum, pofitóque hoc tyrocinio vitæ monafticæ annos demum ab anno MCCCCXCVI. computare coepiffe. Anno certe MCCCCXCIIII.` jam egiffe in monafterio ea convincunt quæ in rebus JOANNIS IIII. Abbatis, de vifis illo anno fub Georgii regiminė ædificiis, poftea fubmotis, memorat. Studiorum gratiâ Otto nofter Lipfiam miffus à GEORGIO I. Abbate quem ipfum Artium determinatorem Lipfenfem fuiffe tradit. Meminit enim se an. MDI. kalendis Januarii, in Academia Lipfienfi vitam agentem RAYMUNDUM nuntium Apoftolicum, grandævum fenem jubilæi celebrandi gratiâ in Germaniam miffum, facra libantem misteria per fex horas, coram vidiffe. Inde redux, facerdotióque admotus, brevi, poft varia vitæ monafticæ officia, ad Prioratûs denique dignitatem pervenit Excidium Monafterii quod bello Bavarico contigit & nofter peculiari fcripto ut halofin Troja deploravit è quiete & cellâ, excitum OTTONEM. Egram usque ( ubi olim Domum poffidebat Monafterium ad fubitos cafus refugium) & Turfenreutam quò Abbas confugerat unà cum Sociis pepulit. Contigit id anno MDIIII. uti pluribus in Chronico fuo poftea memoravit. Anno proximè fequenti, cum quidam ablatas ea in direptione Sanctorum reliquias, ornamentis & rubricis tamen fuis fpoliatas Monachis retuliffent atq; reftituiffent, cineres illos, quod dignofci jam non poterant retro fumum altare templi terrâ obrui & recondi præcepit. Quæ cum res fit auctoritatis, oportet eum jam tum Prioris officium & munus geffiffe. Ex eo certe officio ad Abbatialem dignitatem affumptum fuiffe, Carolus de Visch memorat scriptor Ordinis præcipuæ in his auctoritatis, nifi eminus fcribentem domeftica monumenta deftituiffent, vel ille Brufchium confulere in animum induxiffet; qui Monafteriologiæ fuæ Centuria I. (r) Catalogum Abbatum Waldfaffenfium fatis diligentem contexens Ottonis Abbatis nusquam meminit, poft Georgium hujus nominis fecundum, fub quo Otto Prioratum geffit. Meminit autem Ottonis cujusdam Abbatis ad Initium Seculi XIIII. poft Theodericum Abbatem XIII. his verbis Brufchius 1. c. XIIII. Otho ex Priore Abbas factus effe legitur anno MCCCVI. fuit vir do&tus, fcripfit latinè Antecefforum fuorum breves Annales. Præfuit duobus annis laudabiliter & viam univerfæ carnis ambulavit anno gratie MCCCVIII. Hæc ille, quæ fine dubio ofcitanter legentibus, ut fit, confundendorum inter fe Ottonum ansam præbuerunt, quod in plerisque præter quam in tempore ratione convenirent, uterque enim & Prioris officio & Chronographi munere fun&us legitur juxta Brufchium, fed nofter in Chronico fuo meminit quidem Ottonis hujus, fed à moribus priftinis iísque laudatis, poftquam femel ad Abbatialem dignitatem evectus fuiffet defeciffe memorat, nulla interim ne minima quidem confcriptorum ab eo annalium Monafterii fui, quorum Brufchius & Bibliothecarii Ordinis meminerunt factâ mentione. Ita ut vero non videatur abfimile auctores iftos binos hos Ottones Waldfaffenfes inter fe confudiffe, Brufchiumque Chronographo noftro fupparem, vifo fortè Catalogo breviori noftri OTTONIS, eundem Ottoni Abbati tribuiffe, omnem autem poft Excidium Monafterii Ottonis noftri memoriam defeciffe, & BRUSCHII filentium evincit, & Conventualium paucitas, cujus ipfe Otto meminit, facilè perfuadet. Cui accedit, quod ipfe OTTO lucubrationes fuas ftudiosè prefferit, nec pro publicâ notitia, fed privatâ confratrum fuorum confcripferit uti conceptis verbis in Prosphonefi Excidio Monafterii fui præmifsâ teftatur. Mortem denique oppetiiffe noftrum anno MDVIII. Bibliothecarii Ordinis, modo laudatus CAROLUS de VISCH Prior Dunenfis in Bibliotheca Ciftercienfi (s) & GASPAR JONGELINUS Eufferthalenfis Abbas in notitiis Ordinis fui L.III. eximiæ raritatis opere, tradiderunt. Et hæc funt quæ de Ottone ex aliorum fcriptis & propriis ejusdem colligere potui; pauca fateor fed plura tamen quam aut retulerint ante me alii, aut in eo Hiftoriæ litterariæ apud nos neglectu, fperari potuerint. G 2 (r) Ingolftadii apud Alexandrum & Samuelem Weiffenhornios Fratres A. 1551. (s) p. m, 258. Su Supereft ut de ipfo Ottonis Chronico pauca præmittamus: Illud duabus partibus abfolvitur, quarum Priore ipfæ Monafterii Waldfaffenfis ORIGINES ab anno Chrifti MCLIII. & REVELATIONES QUÆDAM CONSOLATORIÆ ( uti ibi audiunt) Sanctis quibusdam Patribus hujus loci facta conti nentur. Pofteriori ABBATUM gefta, Monafterii incrementa, acceffiones, jacturæ cafúsque & viciffitudines unà cum temporum Hiftoriâ recenfentur. Revelationes quod attinet, omnes ex Ven. JOANNIS de ELLENBOGEN Abbatis Waldfaffenfis hujus nominis tertii Libello DE VITA VENERABILIUM MONASTERII fui defumptæ funt ; quem primus è Cod. MS. Bibliothecæ Academicæ Bafileenfis, fuppeditante doctiffimo ejusdem Præfecto JOANNE CHRISTOPHORO ISELIO publici juris fecit & Tomo VIII. Bibliothecæ fuæ afcetice §. IV. p. m. 465. inferuit de republica litteraria meritiffimus BERNAR DUS PEZIUS. OTTO tamen Abbas contractius pleraque & ut fortè credidit, elegantius complexus eft, ufus codice anno MCCCCXX. exarato uti quidem accipienda puto verba illa quæ ad finem Prioris Chronici Partis leguntur. Quem verò auctorem fufpicatur duntaxat fagaciffimus PEZIUS Joannem Abbatem de Cubito five Ellenbogen, loco natali dictum cum indubitatum auctorem prodit & docet OTTO nofter, Joannem III. hujus nominis Abbatem Waldfaffenfem defignando. Miretur aliquis eundem Ottonem poftmodum in vitâ & Actis Joannis hujus, ejus tamen fcriptorum nec minimam mentionem facere, nifi vetus ac familiare effet OTTONI, juxta ac aliis illius temporis Chronographis Monachis, Hiftoriæ litterariæ aut nullam aut perexiguam rationem habere, fi modo ea excipias ab hâc cenfurâ quæ nofter de ĎANIELE & MARQUARDO Abbatibus, Bibliothecariis Ordinis etiam non immemoratis, fatis diligenter notavit. Eidem Hiftoriæ Litterariæ neglectioni haud dubiè imputandum quod nullum monumentorum veterum, ceu fontium, è quibus res geftas hauferit, indicium reliquerit Scriptor nofter, feu quod inutile crediderit ad Domefticos teftes nunquam producendos, provocare; feu quod pleraque monumenta hostilis flamma abfumpfit, quo majorem nos gratiam inituros exiftimamus, cum apud Patriam univerfam, tum apud hodiernos florentissimi ( si difcordiæ abfuerint & majorum Reverentia redierit ) Monafterii incolas, fi tam luculendum Monumentum typis publicis committendo oblivionis & interitûs periculis cafibúsque unâ operâ eripiamus. Aliorum de OTTONIS Chronico Judicia Elogiáque quod attinet, ejusmodi funt ut à plerisque (fi modo Gewoldum excipias) nec lectum nec vifum cupias credere. CAROLUS de VISCH Hiftoricum vocat non contemnendum, cui judicio ultro fubfcribimus, uti etiam, dum ait eum annales antecefforum fuorum ftilo eleganti (fi Elegantias monafticas illorum temporum innuit) confcripfiffe qui Hiftoricis Bavaricis ufui effe poffint. GUILIELMO verò EISENGREINIO, Vir audit OTTO nofter omni doctrinarum genere clarus, Philofophus & Orator eminentiffimus, Hiftoricus celeberrimus. Eundem haud dubiè fecuti funt JONGELINUS & ANTONIUS POSSEVINUS in Apparatu, quorum neuter modo mihi ad manus; vidit tamen Prior Dunenfis, quem adduximus. Nos uti Elegantiam ftili in eo fruftra requiramus, ita aliis dotibus ad Hiftoriam fcribendam non illiberaliter accinatum deprehendimus, quas inter merito primas ferunt: infigne veritatis ftudium, candórque fingularis, quam utramque virtutem cum poteft gratior femper erit cordatis viris OTTONIS noftri ftilus, etfi alicubi afperior horridiórque, quam quorumdam hiftrionica Eloquentia flofculis & pigmentis nativam rerum faciem deformans. CODEX MS. quo in his edendis ufi fuimus chartaceus eft in octava quam vocant forma. Is anno MDLXXXVII. in manus pervênit doctiffimi & eloquentiffimi Viri ALBERTI HUNGERI in Academiâ Ingolftadienfi magni nominis Theologi, & poft ejus mortem unàcum Bibliothecâ reliquâ Hungeriand, Bibliothecæ Academica Ingolftadienfi ceffit, unde ad tempus depromptum, quâ est in promovendis bonis litteris, fummâ voluntate & humanitate, be nevolè nevolè mecum communicavit, Vir elegantioris Litteraturæ in paucis inter noftros ftudiofus IGNATIUS CIRIACUS SCHMIDIUS, Presbyter Ingolftadienfis & de Bibliotheca Academica multis nominibus meritiffimus, ut qui ejusdem Codices MS.tos non folùm luculento Catalogo complexus fuerit, fed & ejusdem præcipuum Auctorem, EGOLPHUM KNÖRINGIUM, notum Mufis Principem, eo nomine publicâ oratione typis excufa laudaverit. T Chronici Waldfaffenfis Ottonis Prioris PARS ANTERIOR. Ametfi difficile fit Plinio Autore vetuftis novitatem, novis auctoritatem, abolitis nitorem, obfcuris lueem, fastiditis gratiam dubiisque fidem dare: Quia tamen nedum jucundum, verùm etiam perutile effe videtur prifcorum facta memorabilia Litterarum qualibuscunq; Monumentis ad pofteroru notitiam transmififfe, quandoquidem & antiqui olim tefte Valerio Maximo Virorum Illuftrium fortia gefta comuni quodam loco depingi faciebant, quo tempore ad hoc ftatuto & fenes urbium & adolefcentiores confluentes eadem fpectarent, ut ex hoc ad probè fortitérque agendum honoris faltem ambitione ducti facilius animarentur, aut certè aliorum exemplo inftructi majorum virtutes egregias imitari contenderent. Quam ob rem & ego operæ pretium me facturum arbitratus fum, fi inprimis Monafterii hujus primordialem fundationem atque ejusdem fucceffivam profcctionem incrementúmque quantum partim Antiquorum confignatione partim Majorum relatu perdidici, ftilo fuculentiori extenfiorique perfcribere tentavero: Si denique primorum Patrum hoc loco in multa egeftate degentium pia, imò miranda quædam facta, quo & piorum animos ad melioris vitæ frugem & reprobas mentes ad morum fuorum correctionem poffem allicere, in palam proferre conatus fuero: & quia Boecio atteftante, quod præcipiti vid certum deferit ordinem lectus non fortiter exitus, ut ordinatiori via narrationis feriem percurrere queam, à facri Ordinis noftri Ciftercienfis primi loci fundatione exordiendum duxi fermonem. A. 1098. Finit prefacio. Anno itaque à Natali Christiano Millefimo Nonagefimo Octavo, duodecimo kalend. Aprilis, hoc eft ipfo die depofitionis Divi Patris noftri Benedicti Abbatis, fub Urbano II. Pontifice Maximo & Henrico Romanorum Imperatore tertio per Robertum Molismenfis Ecclefiæ Abbatem Ciftercienfis novella Plantatio initium fumpfit. Qui beatus ac Deo dignus cum fratres fui monafterii à via regularis obfervantiæ plurimum degenerare, & fingulos primâ charitate relicta poft pravitatem cordis fui ambulare confpexit, & fe jam in corripiendo nihil penè proficere poffe arbitrabatur: Quippe qui dum temporalibus divitiis habundare coeperint, magis magisque indies in deterius corruebant, plerumque enim rerum copia morum ingerit egeftatem ut experi + entia ipfa in omnibus penè religionibus noftrâ hâc tempeftate heu! videre perfpicuum eft. Quare eos relinquere ftatuit, ne dum in eis fruftra fpirituale lucrum quæreret, ipfe animæ fuæ faceret detrimentum : Fru- Saluftius, ftra quippe niti & fatigando non nifi odium conquirere extreme dementia eft. Quod ubi Pater fanctus effectui mancipavit, eósque aliquamdiu deferens, Molismenfes ipfi poft viri Dei abfentiam in utroque ftatim ruinam non mediocrem paffi & tandem pœnitudine ducti, quod eum à fe reliquerant, Sanctiffimi Pontificis auctoritate freti ad fe redire compulerunt. Qui poftquam rediens denuò Monafticæ difciplinæ in eis obfervantiam reparâffet, inter eos quatuor præ cæteris fpiritu fortiores, Albericus videlicet & Stephanus atque alii duo post clauftralis officii rudimenta ad fingulare Heremi certamen afpirabant. Egreffi igitur Monafterium poft multa perpeffa incommoda in nemus quoddam ab incolis Ciftercium vocitatum venerunt, in Burgundiæ ducatu fitum, ubi manfiunculas tenues conftruentes ibidem aliquamdiu in magna vitæ paupertate & anguftia, in fame & fiti, in frigore & nuditate ac cæteris mille hujusmodi incommodis degentes tandem oratorium in honore Beatiffimæ Dei Genitricis conftruxe runt. Quo audito Beatus Robertus fancti Fundatio corum propofiti particeps fieri cupiens cum Ciftertii. viginti & duobus fratribus ad eos perrexit ; Quibus cum aliquanto tempore paterna follicitudine præfuiffet vitam eorum & mores fecundum Beati Benedicti Regulam inftituens feipfum religionis & honeftatis formam exhibens & exemplum, quousque per inftantiam Monachorum Molismenfium Mandato Summi Pontificis ad Ecclefiam fuam quam ipfe fundaverat, regredi cogebatur. Difpofitis itaque & falubriter ordinatis, quæ ad novæ Institutionis observantiam pertinebat, Abbatem eis præfecit virum Deo dignum nomine Albericum unum de primis Molismenfis Ecclefiæ fratribus ipfe cum duodus aliis Molismum rediit. Novella ergò plantatio prima in Christo firmiter radicata, B. Benedicti regulam quam profeffi fuerant ferventius obfervantes Deo jam 'infatigabiliter diu noctúque fervicbant. Quam ob rem vitæ eorum fan&titate confpecta atque in tot tantisque corporalibus incommodis conftanti perfeverantia auxilio & favore Domini Odonis Illuftriffimi Burgundiorum Ducis, Reverendiffimi Domini Hugonis Ecclefie Lingonienfis Epifcopi & Apoftolicæ Sedis Legati venera G 3 bilis (t) A. 1115. bilis etiam Domini Gualteri Cabillonenfis Ecclefiæ Antiftitis, in cujus Dioecefi locus ille fitus eft, Abbatia illa dilatari cœpit, & per Urbanum II. Papam confirmari, ita tamen quot habitus variatione & obfervantiarum quarundam fancta novitate à prioris vitæ forma duntaxat difcreti effent, ob id,qui prius Nigri, poft Grifei propter habitûs ejusdem coloris geftationem dicti funt. Ciftercienfes autem à primi loci vocabulo nomen funt fortiti. Defuncto autem poft biennium Alberico viro fancto, vir Deo plenus Stephanus ejusdé fundationis tertius (t) Abbas ordinatione B. Roberti eidem fucceffit, fub quo pufillus ille grex per temporis fucceffum & merito & numero auge batur. Hic chartam charitatis confcripfit, quam etiam poftea Apoftolica auctoritate confirmatam publicant, fub Pafcale II. Summo Pontifice, qui etiam hunc ordinem fublevavit, ac multum dotavit privilegiis Henrico IIII. Teutonicorum Rege imperium moderante. Hic Stephanus cum de paucitate ad inceptum ordinem convertentium plurimum doleret: nam ob vitæ rigorem & obfervantiæ regularis aufteritatem pauciffimi admodùm primitus convertebantur, quâdam vice cum fuper ea re plus folito anxiaretur, vidit in fomnis permagnam hominum copiam de valle viciniori ad locum properantem, de qua vifione etfi primùm admiraretur, divinæ tamen confolationis præfagium minimè ambigebat. vi Non multò igitur poft Bernhardus annos natus circiter viginti duos cum fociis ferè triginta ad Monafterium Ciftercii venit religiofum ibidem habitum affumens circa annum Domini millefimum centefimum quintum decimum fub Pascale Papa II. & Henrico quarto Romanorum Imperatore. Qui Bernhardus Dei præventus gratia bretempore tantum profecit ut omnium fe docentium in disciplina morum virtutúm que profectu evaderet perfectior, ita ut Abbas novæ fundationi Clarevallis adhuc adolefcens præficeretur. Cujus dum virtutum fama divulgari cœpit & miraculofis operibus indies magis magisque Domino Cooperante per eum crebrefcentibus in tanto fuit honore ut velut alter Moyfes apud omnes fui temporis homines habere tionem poft multos denique labores fudorésque quos pro Sanctâ Romanâ fede defenfanda tuendáque fubivit beatiffimo fine migravit ad Chriftum, octingentos poft fe relinquens monachos Magifterii fui & SanEtitatis fucceffores. Anno Domini Incarnationis millefimo centefimo quinquagefimo tertio & fexagefimo, poft obitum fancti Malachia quinto, fub Eugenio III. fummo Pontifice ad quem librum octo confiderationum elegantiffime fcripfit tempore Conradi III. Romanorum Imperatoris Electi, qui eodem Anno obiiffe legitur Bambergæ; Ejus Beatiffimi Viri tempore ficut multa alia cœnobia ita & præfens infignis locus fundatus eft, qui WALTSASSEN vocabulum prænomen fortitus cft, eam fortè ob caufam ut arbitror, quod primi Patres noftri, Viri Sancitate confpicui fub vilibusTuguriis in denfiffimo illo nemore aliquamdiu fedebant in multâ paupertate & egeftate degentes, Deo conftanter ferviverunt. Cafa autem quædam exigua fub qua delituiffe primum feruntur usque ad exterminium monafterii alternatâ innovatione confervata à pluribus eft vifa. Inchoata autem eft hujus loci fundatio uti antiqua quædam annotatio habet kalendis Octobris hoc eft ipfo die D. Remigii Epifcopi circa annum Domini millefimum centefimum tricefimum tertium, poft fundationem domûs Ciftertii tricefimo quinto fub Innocentio II. Pontifice Maximo, Imperii Lotharii Regis anno fexto. Fuit fiquidem eâ tempeftate in partibus Weftphaliæ nobilis quidam in arce Volmernftein fuper fluvio tui jura Auftralis, feu Sclavica vocabulum eft, fita, Dicecefis Colonienfis: cujus primogenitus Germicus vir undecunque ftrenuus & in armis multum agilis, feculi tamen vanitatibus multum deditus, qui cum rei militaris exercendæ causâ diverfarum provinciarum terminos perluftrâffet, tandem ad Illuftrem Dominum Theobaldum Bavariæ Marchionem in arce Vohenburg juxta Danubium refidentem pervênit, qui Germicum militem multâ morum curialitate præditum, armis ftrenuum, audacem agilem ac animi generofitate fulgentem confiderans, honorificè tractavit, móxque fui fimilem inveniffe fe gratulans, indiffolubilis Societatis fibi mutuò dextras dedere. Pofthac itáque loco quolibet ubi Torncamenta ac cæteri Ludi militares agebantur, pompâ multiplici tum pro fuarum, Exercitatione virium tum pro vanâ fui Oftentatione frequentabant in quibus tamen nunquã fefe ab invicem feparari patiebantur. Die tamen quadam cum fimilibus fe exercitantium intereffent Ludis militaribus ut absq; invidiæ fcrupulo Torneamentum ageretur Marchio & Gerwicus oppofitis aciebus ad invicem cafualiter funt ordinati, & ne quis vel læderetur odio vel cuipiam favore parceret ut figna differentialia mutarentur conventum eft. Quid plura dum acies contra aciem & miles contra militem rigorosâ (t) ita Cod. zus. leg. fecundus. con concertatione congrederetur actum eft, ut Gerwicus vibratâ haftâ adverfus Marchionem forti congreffu dimicans ipfum licet incognitum lethali penè vulnere in gutture fauciaffet, quem cum amotâ galea Gerwicus agnoviffet pro eventu tam infperato lamentabiles voces edidit: fed Deus, qui humani cordis infpector eft, qui & fuperbientem Saulum ftravit, ut fibi Paulum humilem ftatuerct, utriusque hominis ftultitiam fic compefcere & ab hujuscemodi inertia abftrahere eos volens ad actus tam fibi quam aliis impofterum profuturos per hunc eventum quemadmodum fubjiciam invitavit. Nam Germicus ut erat homo curialis ac liber ad propria fe protinus receptans ibique divina infpiratione compun étus feculi vanitates refpuens poft dies paucos invitis etiam & renitentibus parentibus nocte quâdam clam domo difcedens ad Monafterium quoddam nigri Ordinis Siberg dictum tribus à Colonia Agrippina diftans leucis pervenit, ibique fanctæ Converfationis habitum affumens Deo purâ mente infatigabiliter fervire contendebat. Ipfe verò Marchio tum matrimonii vinculo tum fui principatûs regimini illigatus religionem ingredi nequibat, ut fe votis religioforum faceret participem Monafterium Reichenbach in Ducatu Bavaria fitum, Ordinis fancti Benedicti fundavit atque hoc ipfum juxta ftatûs fui magnifi centiam dotavit. Pofthæc cum Germico, urbanitatis qua præ cæteris pollebat gratia hofpitum receptio fuiffet fuo in Monafterio commiffa contigit præpofitum Ecclefiæ Ratisponenfis Chunonem jam pridem præfatæ Ecclefiæ electum antiftitem ex Academiâ Parifienfi ad fuam cathedram remeantem in eodem Monafterio pernoctare quem Gerwicus ipfe vultu hilari ut folitus erat ad omnes, atat que amicabili geftu excipiens humaniffimè pertractavit; at ubi Electus ipfe fratrem Gerwicum fermone modeftum, hilarem vultu, difpenfatione providum ac fanctæ Religionis amatorem præcipuum, multis præterea honeftioribus præditum moribus confpiceret, placido ad eum vultu converfus; utinam frater vos meis, inquit, quemadmodum ego veftris acquiefceretis votis, neque ego quidem à menfæ meæ confortio neque à confiliorum Secretis vos unquam paterer fejungi, fperans eo mihi meisque non modicam fapientiæ & morum eruditionem pariturum. Gerwicus Gerwicus verò folerti animo præcogitabat ad præconceptum de arctiori vitâ propofitum ab ipfo Epifcopo non mediocriter fefe juvari poffe, facie haud diffimili eidem refpondit: cum ego alas habeam obedientiæ nexibus colligatas absque Prælati mei favore affenfúque liberum non poffum habere volatum. Electus itáque audito refponfo Abbatem loci multâ cum inftantia pro donando fibi fratre rogavit. Quo vix tandem obtento Germicus gaudenter Ratisponam perducitur, ibique omnibus brevi efficitur gratiofus. Morum fiquidem gravitate atque affabilitate fermonum, confiliorúmque fo lertia cæteros quosque longè antecellebat. Inter hanc tamen eurialium deliciarum affluentiam arctioris vitæ præconceptum propofitum minime deferens antiftitem ipfum accedit, fecretæque mentis fuæ propofitum aperit & ad perficiendum juxta animi fui defiderium quod propofuit, locum fibi dari inftantiffimè poftulat: verum Epifcopus ne jucundæ ejus præfentiæ privaretur folatio, propofitum utcunque potuit diffuadere conabatur: Mæftus ob id Germicus Epifcopi menfam deinceps accedere recufat. Mittitur pro eo nuntius, ad prandium venire differt. Vadit pro eo Epifcopus ad locum ubi orationi folitus erat vacare Germicus ac ad prandium ire jubet, cui tamen nifi votis ejus annueret penitus acquiefcere renuit. Adeptâ igitur fponfione lætus atque interno gaudio quafi jam voti compos, exhilaratus ad menfam vadit, & prandio ipfo exacto mox effectui mancipanda promiffa poftulat. Dat itaque præful licet invitus litteras & quod intra Dioecefis fuæ terminos aliquo fe loco folitario receptet, fibi favet. Quibus acceptis loca nemorofa varia circuivit abdita eorum perluftrans. Tandem Dei cultor ad locum quemdam non longè jam à Monafterio diftantem vulgato vocabulo Kolnergrun, in afcenfu vicinioris montis se demittit ubi vafta tunc folitudo erat folis feris ac venatoribus pervia Theobaldi Marchionis diftrictui attinens. Qui dum die quâdam venandarum ferarum gratia ad prædictum locum veniens fylvam ipfam fuccifam vidiffet, quisnam tantæ audacia hoc ipfum attentare præfumpferit, indignabundus gnabundus inquirit. Procedit igitur Gerwicus cum paucis quos fibi fociaverat fociis, Epifcopi litteras quibus ut fcuto defenfionis præmunitus erat, præfentabat Quas etfi per indignationem parùm adverteret præfentatis tamen perpendit in viris manfuetudinem & pudorem, quod fibi nomen, & quis originis fui locus effet, perquirit : at quod licet diu renitens humili voce deprefsóque vultu: Germicus, inquit, mihi nomen eft: origo Volmernftain. De equo igitur Marchio concitus refilit, Gerwici collum dulci amplexu ftringens, inflicti fibi olim vulneris cicatricem oftendit, priftinæ recordatur Societatis mutuæ, liberaliter tantùm nemoris donat, quantùm unius diei itinere peragrari poffit, neque enim plus Dei fervi paucis contenti affectabant: lætis igitur animis, qui Deo illic famulaturi convenerant, fylvarum denfitatem extirpant, & tuguria, quibus ab imbre & tempeftatibus tegantur, erigunt, ibique manfuros fe nitus firmârunt. Verùm ubi die quâdam unus illorum fpatiandi vel potius contemplandi gratia fylvarum abditis follicitè per luftraret fluviolum quemdam, cui Wundrebe vocabulum eft, in convalle præterfluentem fertilem ac pifcibus opulentum reperit, cui veftem loco retis immifit, & pifcium copiam prendidit, quos cum fociis attuliffet, de fluvii decurfu ejus opulentiâ & loci aptitudine narrat, & prioris pe loci |