Ex alieno ingenio poeta, ex suo tantum versificator. SCALIG. Poet.
TOLLITE concentum, Solymææ tollite nymphæ, Nil mortale loquor; cœlum mihi carminis alta Materies; poscunt gravius cœlestia plectrum. Muscosi fontes, sylvestria tecta valete, Aonidesque Deæ, et mendacis somnia Pindi : Tu, mihi, qui flammâ movisti pectora sancti Sidereâ Isaiæ, dignos accende furores!
Immatura calens rapitur per secula vates Sic orsus-Qualis rerum mihi nascitur ordo! Virgo! virgo parit! felix radicibus arbor Jessæis surgit, mulcentesque æthera flores Cœlestes lambunt animæ, ramisque columba, Nuncia sacra Dei, plaudentibus insidet alis. Nectareos rores, alimentaque mitia cœlum Præbeat, et tacite fœcundos irriget imbres.
* This translation has been severely criticised by Dr. Warton, in his edition of Pope, vol. i. p. 105, 8vo. 1797. It certainly contains some expressions that are not classical. Let it be remembered, however, that it was a college-exercise, performed with great rapidity, and was at first praised beyond all suspicion of defect. This translation was first published in "A Miscellany of Poems by several hands. Published by J. Husbands, A. M. Fellow of Pembroke College, Oxon. 8vo. Oxford, 1731." Of Johnson's production Mr. Husbands says (in his Preface), "The translation of Mr. Pope's Messiah was delivered to his tutor as a College Exercise, by Mr. Johnson, a Commoner of Pembroke College in Oxford, and 'tis hoped will be no discredit to the excellent original." Mr. Husbands died in the following year. C.
Huc, foedat quos lepra, urit quos febris, adeste, Dia salutares spirant medicamina rami; Hic requies fessis; non sacra sævit in umbra Vis Boreæ gelida, aut rapidi violentia solis. Irrita vanescent priscæ vestigia fraudis, Justitiæque manus pretio intemerata bilancem Attollet reducis; bellis prætendet olivas Compositis, pax alma suas, terrasque revisens Sedatas niveo virtus lucebit amictu;
Volvantur celeres anni! lux purpuret ortum Expectata diu! naturæ claustra refringens, Nascere, magne puer! tibi primas, ecce, corollas Deproperat tellus, fundit tibi munera, quicquid Carpit Arabs, hortis quicquid frondescit Eois. Altius, en! Lebanon gaudentia culmina tollit, En summo exultant nutantes vertice sylvæ. Mittit aromaticas vallis Saronica nubes, Et juga Carmeli recreant fragrantia cœlum. Deserti lætâ mollescunt aspera voce,
Auditur Deus! ecce Deus! reboantia circum Saxa sonant, Deus; ecce Deus! deflectitur æther, Demissumque Deum tellus capit; ardua cedrus, Gloria sylvarum, dominum inclinata salutet. Surgite convalles, tumidi subsidite montes! Sternite saxa viam, rapidi discedite fluctus; En! quem turba diu cecinerunt enthea, vates, En! salvator adest; vultus agnoscite cæci Divinos, surdos sacra vox permulceat aures. Ille cutim spissam visus hebetare vetabit, Reclusisque oculis infundet amabile lumen; Obstrictasque diu linguas in carmina solvet. Ille vias vocis pandet, flexusque liquentis Harmoniæ purgata novos mirabitur auris.
Accrescunt teneris tactu nova robora nervis : Consuetus fulcro innixus reptare bacilli Nunc saltu capreas, nunc cursu provocat euros. Non planctus, non moesta sonant suspiria; pectus Singultans mulcet, lachrymantes tergit ocellos. Vincla coercebunt luctantem adamantina mortem, Æternoque Orci dominator vulnere languens Invalidi raptos sceptri plorabit honores.
Ut qua dulce strepent scatebræ, qua læta virescunt Pascua, qua blandum spirat purissimus aer, Pastor agit pecudes, teneros modo suscipit agnos, Et gremio fotis selectas porrigit herbas,
Amissas modo quærit oves, revocatque vagantes; Fidus adest custos, seu nox furat humida nimbis, Sive dies medius morientia torreat arva. Postera sic pastor divinus secla beabit, Et curas felix patrias testabitur orbis. Non ultra infestis concurrent agmina signis, Hostiles oculis flammas jaculantia torvis; Non litui accendent bellum, non campus ahenis Triste coruscabit radiis; dabit hasta recusa Vomerem, et in falcem rigidus curvabitur ensis. Atria, pacis opus, surgent, finemque caduci Natus ad optatum perducet cœpta parentis. Qui duxit sulcos, illi teret area messem, Et seræ texent vites umbracula proli. Attoniti dumeta vident inculta coloni Suave rubere rosis, sitientesque inter arenas Garrula mirantur salientis murmura rivi. Per saxa, ignivomi nuper spelæa draconis, Canna viret, juncique tremit variabilis umbra. Horruit implexo qua vallis sente, figuræ Surgit amans abies teretis, buxique sequaces
Artificis frondent dextræ; palmisque rubeta Aspera, odoratæ cedunt mala gramina myrto. Per valles sociata lupo lasciviet agna, Cumque leone petet tutus præsepe juvencus. Florea mansuetæ petulantes vincula tigri Per ludum pueri injicient, et fessa colubri Membra viatoris recreabunt frigore linguæ. Serpentes teneris nil jam lethale micantes Tractabit palmis infans, motusque trisulcæ Ridebit linguæ innocuos, squamasque virentes Aureaque admirans rutilantis fulgura crista. Indue reginam, turritæ frontis honores Tolle Salema sacros, quam circum gloria pennas Explicat, incinctam radiatæ luce tiara! En formosa tibi spatiosa per atria proles Ordinibus surgit densis, vitamque requirit Impatiens, lenteque fluentes increpat annos. Ecce peregrinis fervent tua limina turbis ; Barbarus en clarum divino lumine templum Ingreditur, cultuque tuo mansuescere gaudet. Cinnameos cumulos, Nabathæi munera veris, Ecce! cremant genibus tritæ regalibus aræ. Solis Ophyræis crudum tibi montibus aurum Maturant radii; tibi balsama sudat Idume. Ætheris en portas sacro fulgore micantes Cœlicolæ pandunt, torrentis que aurea lucis Flumina prorumpunt; non posthac sole rubescet India nascenti, placidæve argentea noctis Luna vices revehet; radios pater ipse diei Proferet archetypos; cœlestis gaudia lucis Ipso fonte bibes, quæ circumfusa beatam Regiam inundabit, nullis cessura tenebris.
Littora deficiens arentia deseret æquor; Sidera fumabunt, diro labefacta tremore
Saxa cadent, solidique liquescent robora montis: Tu secura tamen confusa elementa videbis,
semper dominabere rege,
Pollicitis firmata Dei, stabilita ruinis.
[Jan. 20, 21, 1773.]
VITÆ qui varias vices
Rerum perpetuus temperat Arbiter, Læto cedere lumini
Noctis tristitiam qui gelidæ jubet, Acri sanguine turgidos,
Obductosque oculos nubibus humidis Sanari voluit meos;
Et me, cuncta beans cui nocuit dies,
Luci reddidit et mihi.
Qua te laude, Deus, qua prece prosequar?
Sacri discipulis libri
Te semper studiis utilibus colam :
Grates, summe Pater, tuis
Recte qui fruitur muneribus, dedit.
NUNC dies Christo memoranda nato Fulsit, in pectus mihi fonte purum Gaudium sacro fluat, et benigni
Christe, da tutam trepido quietem, Christe, spem præsta stabilem timenti; Da fidem certam, precibusque fidis
« ÎnapoiContinuă » |