1167 ΣΤΡ. ὦ φίλος, ὦ φίλος. ΣΩΚ. ἄπιθι λαβὼν τὸν υἱόν. 1170 του ιού. ὡς ἥδομαί σου πρῶτα τὴν χροιὰν ἰδών. νῦν μέν γ' ἰδεῖν εἶ πρῶτον ἐξαρνητικὸς κἀντιλογικός, καὶ τοῦτο τοὐπιχώριον ἀτεχνῶς ἐπανθεῖ, “ τὸ τί λέγεις σύ;” καὶ δοκεῖν 1175 ἀδικοῦντ ̓ ἀδικεῖσθαι καὶ κακουργοῦντ ̓, οἶδ' ὅτι. ἐπὶ τοῦ προσώπου τ ̓ ἐστὶν ̓Αττικὸν βλέπος. νῦν οὖν ὅπως σώσεις μ', ἐπεὶ κἀπώλεσας. ΦΕΙ. ψεβεῖ δὲ δὴ τί; 1180 1185 ΣΤΡ. τὴν ἔνην τε καὶ νέαν. ΦΕΙ. ἔνη γάρ ἐστι καὶ νέα τις ἡμέρα ; ΣΤΡ. εἰς ἣν γε θήσειν τὰ πρυτανεῖά φασί μοι. ΦΕΙ. ἀπολοῦσ ̓ ἄρ ̓ αὔθ ̓ οἱ θέντες· οὐ γὰρ ἔσθ ̓ ὅπως μί' ἡμέρα γένοιτ' ἂν ἡμέραι δύο. ΣΤΡ. οὐκ ἂν γένοιτο ; ΦΕΙ. αὑτὴ γένοιτ ̓ ἂν γραῦς τε καὶ νέα γυνή. ΦΕΙ. πῶς γάρ ; εἰ μή πέρ γ ̓ ἅμα οὐ γὰρ, οἶμαι, τὸν νόμον νοεῖ δὲ τί ; ἴσασιν ὀρθῶς ὅ τι νοεῖ. ΣΤΡ. ΦΕΙ. ὁ Σόλων ὁ παλαιὸς ἦν φιλόδημος τὴν φύσιν. ΣΤΡ. τουτὶ μὲν οὐδέν πω πρὸς ἔνην τε καὶ νέαν. 1190 ἔθηκεν, εἴς γε τὴν ἔνην τε καὶ νέαν, · ἵν' αἱ θέσεις γίγνοιντο τῇ νουμηνία. ἵν ̓, ὦ μέλε, παρόντες οἱ φεύγοντες ἡμέρᾳ μια 1195 ἕωθεν ὑπανιῷντο τῇ νουμηνία. ΣΤΡ. πῶς οὐ δέχονται δῆτα τῇ νουμηνίᾳ ἀρχαὶ τὰ πρυτανεῖς, ἀλλ ̓ ἔνῃ τε καὶ νέᾳ ; ΦΕΙ. ὅπερ οἱ προτένθαι γὰρ δοκοῦσί μοι ποιεῖν. 1199 ἵν ̓ ὡς τάχιστα τὰ πρυτανεῖ ̓ ὑφελοίατο, 1200 διὰ τοῦτο προυτένθευσαν ἡμέρᾳ μιᾷ. ΣΤΡ. εὖ γ ̓, ὦ κακοδαίμονες, τί κάθησθ ̓ ἡμέτερα κέρδη τῶν σοφῶν, ὄντες λίθοι, νοι ; ὥστ ̓ εἰς ἐμαυτὸν καὶ τὸν υἱὸν τουτονὶ 1205 ἐπ ̓ εὐτυχίαισιν ᾀστέον μουγκώμιον. μάκαρ ὦ Στρεψίαδες, αὐτός τ' ἔφυς ὡς σοφός, 1210 χοί δημόται ζηλοῦντες ἡνίκ ̓ ἂν σὺ νικᾷς λέγων τὰς δίκας. ἀλλ ̓ εἰσάγων σε βούλομαι πρῶτον ἑστιᾶσαι. ΠΑΣΙΑΣ. εἶτ ̓ ἄνδρα τῶν αὐτοῦ τι χρὴ προϊέναι ; 1215 οὐδέποτέ γ', ἀλλὰ κρεῖττον ἦν εὐθὺς τότε ἀπερυθριᾶσαι μᾶλλον ἢ σχεῖν πράγματα, ὅτε τῶν ἐμαυτοῦ γ ̓ ἕνεκα νυνὶ χρημάτων ἕλκω σε κλητεύσοντα, καὶ γενήσομαι ἐχθρὸς ἔτι πρὸς τούτοισιν ἀνδρὶ δημότη. 1220 ἀτὰρ οὐδέποτέ γε τὴν πατρίδα καταισχυνῶ ζῶν, ἀλλὰ καλοῦμαι Στρεψιάδην ΣΤΡ. ΠΑ. ἐς τὴν ἔνην τε καὶ νέαν. ΣΤΡ. τίς ουτοσί ; μαρτύρομαι, ὅτι ἐς δύ ̓ εἶπεν ἡμέρας. Τοῦ χρήματος ; 1225 ΣΤΡ. 1230 ἵππον; οὐκ ἀκούετε, ὃν πάντες ὑμεῖς ἴστε μισοῦνθ ̓ ἱππικήν. ΠΑ. καὶ νὴ Δί' ἀποδώσειν γ ̓ ἐπώμνυς τοὺς θεούς. ΣΤΡ. μὰ τὸν Δί· οὐ γάρ πω τότ' ἐξηπί στατο Φειδιππίδης μοι τὸν ἀκατάβλητον λόγον. ΣΤΡ. ποίους θεούς ; ΠΑ. τὸν Δία, τὸν Ἑρμῆν, τὸν Ποσειδῶ. νὴ Δία, 1235 κἂν προσκαταθείην γ', ὥστ ̓ ὀμόσαι, τριώβολον. ΠΑ. ἀπόλοιο τοίνυν ἕνεκ ̓ ἀναιδείας ἔτι. ΣΤΡ. ἁλσὶν διασμηχθεὶς ἔναιτ ̓ ἂν οὗτοσί. ΠΑ. οἴμ ̓ ὡς καταγελάς. 1240 ΣΤΡ. ἓξ χοᾶς χωρήσεται. ΠΑ. οὔ τοι μὰ τὸν Δία τὸν μέγαν καὶ τοὺς θεοὺς ἐμοῦ καταπροίξει. ΣΤΡ. θαυμασίως ἥσθην θεοῖς, καὶ Ζεὺς γέλοιος ὀμνύμενος τοῖς εἰδόσιν. δίκην. ἀλλ ̓ εἴτ ̓ ἀποδώσεις μοι τὰ χρήματ ̓ εἴτε μή, ΣΤΡ. ἔχε νυν ἥσυχος. 1245 ἐγὼ γὰρ αὐτίκ ̓ ἀποκρινοῦμαί σοι σαφῶς. ΠΑ. τί σοι δοκεῖ δράσειν; ΜΑΡΤΥΣ. ἀποδώσειν μοι δοκεῖ. ΣΤΡ. που 'σθ ̓ οὗτος ἁπαιτῶν με ταργύριον; λέγε, τουτὶ τί ἐστί ; ΠΑ. τοῦθ ̓ ὅ τι ἐστί ; κάρδοπος. ΣΤΡ. ἔπειτ ̓ ἀπαιτεῖς τἀργύριον τοιοῦτος ὤν; 1250 οὐκ ἂν ἀποδοίην οὐδ ̓ ἂν ὀβολὸν οὐδενί, ὅστις καλέσειε κάρδοπον τὴν καρδόπην. ΠΑ. οὐκ ἄρ ̓ ἀποδώσεις; 1256 ΣΤΡ. προσαποβαλεῖς ἄρ ̓ αὐτὰ πρὸς ταῖς καίτοι σε τοῦτο γ' οὐχὶ βούλομαι παθεῖν, ιώ μοί μοι. ΣΤΡ. ἔα. ΑΜΥΝΙΑΣ. 1260 τίς ουτοσί ποτ ̓ ἔσθ' ὁ θρηνῶν ; οὔ τί που τῶν Καρκίνου τις δαιμόνων ἐφθέγξατο; ΑΜ. τί δ ̓ ὅστις εἰμί, τοῦτο βούλεσθ ̓ εἰδέναι; ἀνὴρ κακοδαίμων. ΣΤΡ. κατὰ σεαυτόν νυν τρέπου. ΑΜ. ὦ σκληρὲ δαῖμον, ὦ τύχαι θραυσάντυγες 1265 ἵππων ἐμῶν· ὦ Παλλάς, ὥς μ' ἀπώλεσας. ΣΤΡ. τί δαί σε Τληπόλεμός ποτ ̓ εἴργασται κακόν ; 1270 1275 ΑΜ. μὴ σκωπτέ μ ̓, ὦ τῶν, ἀλλά μοι τὰ τὸν υἱὸν ἀποδοῦναι κέλευσον ἃ ἔλαβεν, ΑΜ. ἃ δανείσατο. ΣΤΡ. κακῶς ἄρ ̓ ὄντως εἶχες, ὥς γ ̓ ἐμοὶ δο κεῖς. ΑΜ. ἵππους ἐλαύνων ἐξέπεσον νὴ τοὺς θεούς. ΣΤΡ. τί δῆτα ληρεῖς ὥσπερ ἀπ ̓ ὄνου καταπεσών ; ΑΜ. ληρῶ, τὰ χρήματ ̓ ἀπολαβεῖν εἰ βούλο μαι ; ΣΤΡ. οὐκ ἔσθ' ὅπως σύ γ' αὐτὸς ὑγιαίνεις. τί δαί; ΣΤΡ. τὸν ἐγκέφαλον ὥσπερ σεσεῖσθαί μοι δοκεῖς. ΑΜ. σὺ δὲ νὴ τὸν Ἑρμῆν προσκεκλήσεσθαί γέ μοι, εἰ μἀποδώσεις ταργύριον. ΣΤΡ. κάτειπέ νυν, πότερα νομίζεις καινὸν ἀεὶ τὸν Δία 1280 ὕειν ὕδωρ ἑκάστοτ', ἢ τὸν ἥλιον E 1981 ἕλκειν κάτωθεν ταὐτὸ τοῦθ ̓ ὕδωρ πάλιν; ΑΜ. οὐκ οἶδ ̓ ἔγωγ ̓ ὁπότερον, οὐδέ μοι μέλει. ΣΤΡ. πῶς οὖν ἀπολαβεῖν τἀργύριον δίκαιος εἶ, 1285 εἰ μηδὲν οἶσθα τῶν μετεώρων πραγμάτων ; ἀπόδος γε. ΣΤΡ. τοῦτο δ ̓ ἔσθ ̓ ὁ τόκος τί θηρίον; ἡμέραν πλέον πλέον ταργύριον ἀεὶ γίγνεται, ὑποῤῥέοντος τοῦ χρόνου; ΣΤΡ. καλῶς λέγεις. 1290 τί δῆτα ; τὴν θάλατταν ἔσθ' ὅτι πλείονα νυνὶ νομίζεις ἢ πρὸ τοῦ ; ΑΜ. μὰ Δί', ἀλλ ̓ ἴσην. οὐ γὰρ δίκαιον πλείον εἶναι. ΣΤΡ. κατα πως αὕτη μέν, ὦ κακόδαιμον, οὐδὲν γίγνεται ἐπιῤῥεόντων τῶν ποταμῶν πλείων, σὺ δὲ 1295 ζητεῖς ποιῆσαι τἀργύριον πλεῖον τὸ σύν; οὐκ ἀποδιώξει σαυτὸν ἀπὸ τῆς οἰκίας ; φέρε μοι τὸ κέντρον. ΑΜ. ταῦτ ̓ ἐγὼ μαρτύρομαι. ΣΤΡ. ὕπαγε, τί μέλλεις; οὐκ ἐλᾷς, ὦ σαμφόρα; 1300 φεύγεις ; ἔμελλον σ ̓ ἄρα κινήσειν ἐγὼ αὐτοῖς τροχοῖς τοῖς σοῖσι καὶ ξυνωρίσιν. γέρων ὕδ ̓ ἐρασθεὶς 1305 ἀποστερῆσαι βούλεται τον ποιήσει τὸν σοφιστὴν * ** 1310 ὧν πανουργεῖν ἤρξατ', ἐξαίφνης λαβεῖν και κόν τι. οἶμαι γὰρ αὐτὸν αὐτίχ ̓ εὑρήσειν ὅπερ |