569 καὶ μεγαλώνυμον ἡμέτερον πατέρ', 575 ὦ σοφώτατοι θεαταί, δεῦρο τὸν νοῦν πρόσχετε. ἠδικημέναι γὰρ ὑμῖν μεμφόμεσθ' ἐναντίον πλεῖστα γὰρ θεῶν ἁπάντων ὠφελούσαις τὴν πόλιν, δαιμόνων ἡμῖν μόναις οὐ θύετ ̓ οὐδὲ σπένδετε, αἵτινες τηροῦμεν ὑμᾶς. Ην γὰρ ᾖ τις ἔξοδος 580 μηδενὶ ξὺν νῷ, τότ ̓ ἢ βροντῶμεν ἢ ψακάζομεν. εἶτα τὸν θεοῖσιν ἐχθρὸν βυρσοδέψην Παφλαγόνα ἡνίχ' ᾑρεῖσθε στρατηγόν, τὰς ἀφοῦς συνήγομεν καποιοῦμεν δεινά βροντὴ δ' ἐῤῥάγη δι' ἀστραπῆς ἡ σελήνη δ' ἐξέλειπε τὰς ὁδούς· ὁ δ ̓ ἥλιος 585 τὴν θρυαλλίδ ̓ εἰς ἑαυτὸν εὐθέως ξυνελκύσας οὐ φανεῖν ἔφασκεν ὑμῖν, εἰ στρατηγήσει Κλέων. ἀλλ ̓ ὅμως εἵλεσθε τοῦτον· φασὶ γὰρ δυσβουλίαν τῇδε τῇ πόλει προσεῖναι, ταῦτα μέντοι τοὺς θεοὺς ἅττ ̓ ἂν ὑμεῖς ἐξαμάρτητ', ἐπὶ τὸ βέλτιον τρέπειν. 590 ὡς δὲ καὶ τοῦτο ξυνοίσει ῥᾳδίως διδάξομεν. ἢν Κλέωνα τὸν λάρον δώρων ἑλόντες καὶ κλοπῆς, εἶτα φιμώσητε τούτου τῷ ξύλῳ τὸν αὐχένα, αὖθις ἐς τἀρχαῖον ὑμῖν, εἴ τι κἀξημάρτετε, ἐπὶ τὸ βέλτιον τὸ πρᾶγμα τῇ πόλει συνοίσεται. 595 ἀμφί μοι αὖτε, Φοῖβ' ἄναξ Δήλιε, Κυνθίαν ἔχων ὑψικέρατα πέτραν ἥ τ' Ἐφέσου μάκαιρα πάγχρυσον ἔχεις 600 οἶκον, ἐν ᾧ κόραι σε Λυδῶν μεγάλως σέβουσιν· ἥ τ ̓ ἐπιχώριος ἡμετέρα θεός, αἰγίδος ἡνίοχος, πολιοῦχος ̓Αθάνα Παρνασίαν θ' ὃς κατέχων πέτραν σὺν πεύκαις σελαγεῖ 605 Βάκχαις Δελφίσιν ἐμπρέπων, 606 κωμαστὴς Διόνυσος. ἡνίχ ̓ ἡμεῖς δεῦρ ̓ ἀφορμᾶσθαι παρεσκευάσμεθα, ἡ Σελήνη συντυχοῦσ ̓ ἡμῖν ἐπέστειλεν φράσαι, πρῶτα μὲν χαίρειν Αθηναίοισι καὶ τοῖς ξυμμά χοις" 610 εἶτα θυμαίνειν ἔφασκε ̇ δεινὰ γὰρ πεπονθέναι, ὠφελοῦσ ̓ ὑμᾶς ἅπαντας, οὐ λόγοις, ἀλλ' ἐμφανῶς. πρῶτα μὲν τοῦ μηνὸς εἰς δᾅδ ̓ οὐκ ἔλαττον ἢ δραχμήν, ὥστε καὶ λέγειν ἅπαντας ἐξιόντας ἑσπέρας, μὴ πρίῃ, παῖ, δᾷδ', ἐπειδ: φῶς Σεληναίης καλόν. 615 ἄλλα τ' εὖ δρᾷν φησιν, ὑμᾶς δ ̓ οὐκ ἄγειν τὰς ἡμέρας οὐδὲν ὀρθῶς, ἀλλ ̓ ἄνω τε καὶ κάτω κυδοιδοπᾷν ὥστ ̓ ἀπειλεῖν φησιν αὐτῇ τοὺς θεοὺς ἑκάστοτε ἡνίκ ̓ ἂν ψευσθῶσι δείπνου, κἀπίωσιν οἴκαδε, τῆς ἑορτῆς μὴ τυχόντες κατὰ λόγον τῶν ἡμε ρών. 620 καθ ̓ ὅταν θύειν δέῃ, στρεβλοῦτε καὶ δικάζετε πολλάκις δ ̓ ἡμῶν ἀγόντων τῶν θεῶν ἀπαστίαν, ἡνίκ ̓ ἂν πενθώμεν ἢ τὸν Μέμνον ̓ ἢ Σαρπηδόνα, σπένδεθ ̓ ὑμεῖς καὶ γελᾶτ ̓ ἀνθ' ὧν λαχὼν Ὑπέρβολος τῆτες ἱερομνημονεῖν, κἄπειθ ̓ ὑφ ̓ ἡμῶν τῶν θεῶν 625 τὸν στέφανον ἀφηρέθη μᾶλλον γὰρ οὕτως εἴ σεται κατὰ σελήνην ὡς ἄγειν χρὴ τοῦ βίου τὰς ἡμέ ρας. ΣΩΚ. μὰ τὴν ̓Αναπνοήν, μὰ τὸ Χάος, μὰ τὸν ̓Αέρα, οὐκ εἶδον οὕτως ἄνδρ ̓ ἄγροικον οὐδένα οὐδ ̓ ἄπορον οὐδὲ σκαιὸν οὐδ ̓ ἐπιλήσμονα 630 ὅστις σκαλαθυρμάτι' ἄττα μικρὰ μανθάνων, ταῦτ ̓ ἐπιλέλησται πρὶν μαθεῖν· ὅμως γε μὴν αὐτὸν καλῶ θύραζε δευρὶ πρὸς τὸ φῶς. ποῦ Στρεψιάδης ; ἔξει τὸν ἀσκάντην λαβών. ΣΤΡ. ἀλλ ̓ οὐκ ἐῶσί μ ̓ ἐξενεγκεῖν οἱ κόρεις. ΣΩΚ. ἀνύσας τι κατάθου, καὶ πρόσεχε τὸν νοῦν. 635 ΣΤΡ. ἰδού. ΣΩΚ. ἄγε δή, τί βούλει πρῶτα νυνὶ μανθά νειν ὧν οὐκ ἐδιδάχθης πώποτ ̓ οὐδέν ; εἰπέ μοι. πότερα περὶ μέτρων ἢ περὶ ἐπῶν ἢ ῥυθμῶν ; ΣΤΡ. περὶ τῶν μέτρων ἔγωγ ̓ ἔναγχος γάρ ΠΟΤΕ 640 ὑπ' ἀλφιταμοιβοῦ παρεκόπην διχοινίκῳ. ΣΩΚ. οὐ τοῦτ ̓ ἐρωτῶ σ ̓, ἀλλ ̓ ὅ τι κάλλιστον μέτρον ἡγεῖ· πότερον τὸ τρίμετρον ἢ τὸ τετράμετρον; ΣΤΡ. ἐγὼ μὲν οὐδὲν πρότερον ἡμιεκτέου. ΣΩΚ. οὐδὲν λέγεις, ὦ 'νθρωπε. ΣΤΡ. περίδου νυν ἐμοί, 645 εἰ μὴ τετράμετρόν ἐστιν ἡμιεκτέον. ΣΩΚ. ἐς κόρακας, ὡς ἄγροικος εἶ καὶ δυσ μαθής. ταχὺ δ ̓ ἂν δύναιο μανθάνειν περὶ ῥυθμῶν. ΣΩΚ. πρῶτον μὲν εἶναι κομψὸν ἐν συνουσίᾳ, 650 ἐπαΐονθ' ὁποῖος ἐστι τῶν ῥυθμῶν 655 660 κατ ̓ ἐνόπλιον, χωποῖος αὖ κατὰ δάκτυλον. ΣΤΡ. οὐ γὰρ, «ζυρέ, τούτων ἐπιθυμῷ μανθάνειν οὐδέν. τί δαί; ΣΩΚ. τῶν τετραπόδων ἅττ ̓ ἐστὶν ὀρθῶς ἄῤῥενα. νομαι κριός, τράγος, ταῦρος, κύων, ἀλεκτρυών. 663 ἀλεκτρυόνα κατὰ ταὐτὸ καὶ ἄῤῥενα. ΣΤΡ. πῶς δή; φέρε. 665 ΣΩΚ. ΣΩΚ. αλεκτρύαιναν, τὸν δ ̓ ἕτερον ἀλέκτορα. 670 ΣΩΚ. ἰδοὺ μάλ' αὖθις τοῦθ ̓ ἕτερον τὴν κάρ 675 680 685 δοπον νύμῳ. ΣΤΡ. ἀλλ ̓, ὦ γάθ', οὐδ ̓ ἦν κάρδοπος Κλεω νύμῳ, ἀλλ ̓ ἐν θυείᾳ στρογγύλη 'νεμάττετο. ἀτὰρ τὸ λοιπὸν πως με χρὴ καλεῖν ; ΣΩΚ. ὅπως; τὴν καρδόπην, ὥσπερ καλεῖς τὴν Σωστράτην. ΣΩΚ. ἅττ ̓ ἄῤῥεν ̓ ἐστίν, ἅττα δ ̓ αὐτῶν θήλεα. ΣΩΚ. εἰπὲ δή. ΣΤΡ. Λύσιλλα, Φίλιννα, Κλειταγόρα, Δη μητρία. ΣΩΚ. ἄῤῥενα δὲ ποῖα τῶν ὀνομάτων; Φιλόξενος, Μελησίας, Αμυνίας. μυρία ΣΩΚ. ἀλλ ̓, ὦ πονηρέ, ταῦτά γ ̓ ἐστ ̓ οὐκ ἄρρενα. 688 690 695 700 ΣΤΡ. οὐκ ἄῤῥεν ̓ ὑμῖν ἐστιν ; οὐδαμῶς γ', ἐπεὶ πῶς ἂν καλέσειας ἐντυχὼν ̓Αμυνίᾳ ; ΣΤΡ. ὅπως ἄν; ὡδι, δεῦρο δεῦρ ̓, ̓Αμυνία. ΣΩΚ. οὐδὲν μὰ Δί', ἀλλὰ κατακλινεὶς δευρὶ των. ΣΤΡ. μὴ δῆθ ̓, ἱκετεύω σ', ἐνθάδ'· ἀλλ ̓ εἴπερ γε χρή, χαμαί μ' ἔασον αὐτὰ ταῦτ ̓ ἐκφροντίσαι. ΣΩΚ. οὐκ ἔστι παρὰ ταῦτ ̓ ἄλλα. ΣΤΡ. κακοδαίμων ἐγώ, οἵαν δίκην τοῖς κόρεσι δώσω τήμερον. ΧΟΡ. φρόντιζε δὴ καὶ διάθρει, πάντα τρόπον τε σαυτὸν στρόβει πυκνώσας. ταχὺς δ ̓, ὅταν εἰς ἄπορον πέσης, 705 νόημα φρενός· ὕπνος δ ̓ ἀπέστω γλυκύθυμος ὀμμάτων. 707 ΣΤΡ. ἰατταταῖ ἰατταταῖ. ΧΟΡ. τί πάσχεις; τί κάμνεις ; ΣΤΡ. ἀπόλλυμαι δείλαιος· ἐκ τοῦ σκίμποδος 710 δάκνουσί μ' ἐξέρποντες οἱ Κορίνθιοι, καὶ τὰς πλευρὰς δαρδάπτουσιν καὶ τὴν ψυχὴν ἐκπίνουσιν, 715 καί μ' ἀπολοῦσιν. ΧΟΡ. μή νυν βαρέως ἄλγει λίαν. φροῦδα τὰ χρήματα, φρούδη χροιά, ὀλίγου φροῦδος γεγένημαι. ΣΩΚ. οὗτος τί ποιεῖς; οὐχὶ φροντίζεις ; |