ΤΕΚΜΗΣΣΑ.

Οὔτοι θεατός· ἀλλά νιν περιπτυχεῖ
Φάρει καλύψω τῷδε παμπήδην, ἐπεὶ
Οὐδεὶς ἂν, ὅστις καὶ φίλος, τλαίη βλέπειν
Φυσῶντ ̓ ἄνω πρὸς ῥῖνας, ἔκ τε φοινίας
Πληγῆς μελανθὲν αἱμ ̓ ἀπ' οἰκείας σφαγῆς.

Οἴμοι, τί δράσω ; τίς σε βαστάσει φίλων ;

870

Ποῦ Τεύκρος ; ὡς ἀκμαῖος, εἰ βαίη, μόλοι, 5.34 -1-2

Πεπτῶτ ̓ ἀδελφὸν τόνδε συγκαθαρμόσαι.

Ω δύσμορ ̓ Αἴας, οἷος ὢν οἵως ἔχεις,

Ως καὶ παρ ̓ ἐχθροῖς ἄξιος θρήνων τυχεῖν.

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

Εμελλες, τάλας, ἔμελλες χρόνῳ

Στερεόφρων ἄρ ̓ ὧδ ̓ ἐξανύσειν κακὰν

Μοῖραν ἀπειρεσίων πόνων.

Τοῖ μοι

875

880

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

Οὐδέν σ ̓ ἀπιστῶ καὶ δὶς οἰμῶξαι, γύναι,
Τοιοῦδ ̓ ἀποβλαφθεῖσαν ἀρτίως φίλου.

ΤΕΚΜΗΣΣΑ.

Σοὶ μὲν δοκεῖν ταῦτ ̓ ἔστ ̓, ἐμοὶ δ ̓ ἄγαν φρονεῖν.

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

Ευναυδώ.

ΤΕΚΜΗΣΣΑ.

Οἴμοι, τέκνον, προς οἷα δουλείας ζυγὰ
Χωροῦμεν, οἷοι νὧν ἐφεστᾶσι σκοποί.

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

890

895

Εργον Ατρειδάν τῷδ ̓ ἄχει. ι

̓Αλλ ̓ ἀπείργοι θεός.

ΤΕΚΜΗΣΣΑ.

Οὐκ ἂν τάδ ̓ ἔστη τῇδε, μὴ θεῶν μέτα.

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

"Αγαν γ' ὑπερβριθὲς ἄχθος ἤνυσαν. θεοὶ

ΤΕΚΜΗΣΣΑ.

Τοιόνδε μέντοι Ζηνὸς ἡ δεινὴ θεὸς

Παλλὰς φυτεύει πῆμ' Οδυσσέως χάριν.

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

900

Η ῥα κελαινώπαν θυμὸν ἐφυβρίζει πολύτλας ἀνὴρ, Γελᾷ δὲ τοῖσδε μαινομένοις ἄχεσιν πολὺν γέλωτα, φεῦ

φεῦ,

Εύν τε διπλοί βασιλῆς κλύοντες ̓Ατρείδαι.

ΤΕΚΜΗΣΣΑ.

Οἱ δ ̓ οὖν γελώντων κἀπιχαιρόντων κακοῖς

Τοῖς τοῦδ ̓. Ἴσως τοι, κεἰ βλέποντα μὴ πόθουν,
Θανόντ ̓ ἂν οἰμώξειαν ἐν χρεία δορός.
Οἱ γὰρ κακοὶ γνώμαισι τἀγαθὸν χεροίν
Ἔχοντες οὐκ ἴσασι, πρίν τις ἐκβάλῃ.

905

Ἐμοὶ πικρὸς τέθνηκεν ἢ κείνοις γλυκὺς,
Αὑτῷ δὲ τερπνός. Ὧν γὰρ ἠράσθη τυχεῖν
Εκτήσαθ ̓ αὑτῷ, θάνατον, ὅνπερ ἤθελεν.
Πῶς δῆτα τοῦδ ̓ ἐπεγγελῷεν ἂν κάτα ;
Θεοῖς τέθνηκεν οὗτος, οὐ κείνοισιν, οὔ.
Πρὸς ταῦτ ̓ Οδυσσεὺς ἐν κενοῖς ὑβριζέτω.
Αἴας γὰρ αὐτοῖς οὐκέτ ̓ ἐστίν. Αλλ ̓ ἐμοὶ
Λιπὼν ἀνίας καὶ γόους διοίχεται.

Ιώ μοί μοι.

ΤΕΥΚΡΟΣ.

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

Σίγησον. Αὐδὴν γὰρ δοκῶ Τεύκρου κλύειν
Βοῶντος ἄτης τῆσδ ̓ ἐπίσκοπον μέλος.

ΤΕΥΚΡΟΣ.

Ω φίλτατ ̓ Αἴας, ὦ ξύναιμον ὄμμ' ἐμοὶ, *Αρ' ημπόληκας, ὥσπερ ἡ φάτις κρατεί ;

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

Ολωλεν ἀνὴρ, Τεύκρε, τοῦτ ̓ ἐπίστασο.

ΤΕΥΚΡΟΣ.

Ωμοι βαρείας ἆρα τῆς ἐμῆς τύχης.

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

910

915

920

ΤΕΥΚΡΟΣ.

Φεῦ τάλας. Τί γὰρ τέκνον

Τὸ τοῦδε ποῦ μοι γῆς κυρεῖ τῆς Τρῳάδος ;

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

Μόνος παρὰ σκηναῖσιν.

ΤΕΥΚΡΟΣ.

Οὐχ ὅσον τάχος

Δῆτ ̓ αὐτὸν ἄξεις δεῦρο, μή τις ὡς κενῆς
Σκύμνον λεαίνης δυσμενῶν ἀναρπάσῃ ;
Ιθ ̓, ἐγκόνει, ξύγκαμνε. Τοῖς θανοῦσί του
Φιλοῦσι πάντες κειμένοις ἐπεγγελᾶν.

ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.

Καὶ μὴν ἔτι ζῶν, Τεῦκρε, τοῦδέ σοι μέλειν
Ἐφίεθ ̓ ἁνὴρ κεῖνος, ὥσπερ οὖν μέλει.

기

ΤΕΥΚΡΟΣ.

Ω τῶν ἁπάντων δὴ θεαμάτων ἐμοὶ

Αλγιστον ὧν προσεῖδον ὀφθαλμοῖς ἐγὼ,

Οδός θ ̓ ὁδῶν πασῶν ἀνιάσασα δὴ

Μάλιστα τοὐμὸν σπλάγχνον, ἣν δὴ νῦν ἔβην,

Ω φίλτατ' Αἴας, τὸν σὸν ὡς ἐπῃσθόμην
Μόρον διώκων κἀξιχνοσκοπούμενος.
Οξεία γάρ σου βάξις ὡς θεοῦ τινὸς
Διῆλθ ̓ ̓Αχαιους πάντας ὡς οἴχει θανών.
Αγὼ κλύων δείλαιος ἐκποδὼν μὲν ὢν
Ὑπεστέναζον, νῦν δ ̓ ὁρῶν ἀπόλλυμαι.
Οἴμοι.

Ιθ ̓ ἐκκάλυψον, ὡς ἴδω τὸ πᾶν κακόν.
*Ω δυσθέατον ὄμμα καὶ τόλμης πικρᾶς,
̔́Οσας ἀνίας μοι κατασπείρας φθίνεις.

Ποῖ γὰρ μολείν μοι δυνατὸν, ἐς ποίους βροτοὺς,

930

935

940

945

950

Τοῖς σοῖς ἀρήξαντ ̓ ἐν πόνοισι μηδαμοῦ ;

*Η πού με Τελαμών, σὸς πατὴρ ἐμός θ ̓ ἅμα,
Δέξαιτ ̓ ἂν εὐπρόσωπος ἵλεώς τ ̓ ἴσως

Χωροῦντ ̓ ἄνευ σοῦ. Πῶς γὰρ οὔχ; ὅτῳ πάρα
Μηδ ̓ εὐτυχοῦντι μηδὲν ἥδιον γελᾶν.
Οὗτος τί κρύψει, ποῖον οὐκ ἐρεῖ κακὸν,
Τὸν ἐκ δορὸς γεγῶτα πολεμίου νόθον,
Τον δειλία προδόντα καὶ κακανδρία
Σὲ, φίλτατ' Αἴας, ἢ δόλοισιν, ὡς τὰ σὰ
Κράτη θανόντος καὶ δόμους νέμοιμι σούς.
Τοιαῦτ ̓ ἀνὴρ δύσοργος, ἐν γήρᾳ βαρὺς,
Ερεῖ, πρὸς οὐδὲν εἰς ἔριν θυμούμενος.
Τέλος δ ̓ ἀπωστὸς γῆς ἀποῤῥιφθήσομαι,
Δοῦλος λόγοισιν ἀντ ̓ ἐλευθέρου φανείς.
Τοιαῦτα μὲν κατ ̓ οἶκον· ἐν Τροίᾳ δέ
Πολλοὶ μὲν ἐχθροὶ, παῦρα δ ̓ ὠφελήσιμα.
Καὶ ταῦτα πάντα σοῦ θανόντος εὑρόμην.
Οἴμοι, τί δράσω ; πῶς σ ̓ ἀποσπάσω πικροῦ
Τοῦδ ̓ αἰόλου κνώδοντος, ὦ τάλας, ὑφ ̓ οὗ
Φονέως ἄρ ̓ ἐξέπνευσας ; εἶδες ὡς χρόνῳ
Εμελλέ σ' Εκτωρ καὶ θανὼν ἀποφθίσειν ;
Σκέψασθε, πρὸς θεῶν, τὴν τύχην δυοῖν βροτοῖν.
Εκτωρ μὲν, ᾧ δὴ τοῦδ ̓ ἐδωρήθη πάρα,

μοι

955

960

965

970

Ζωστῆρι πρισθεὶς ἱππικῶν ἐξ ἀντύγων
Εκνάπτετ ̓ αἰεν, ἔς τ ̓ ἀπέψυξεν βίον·
Οὗτος δ ̓ ἐκείνου τήνδε δωρεὰν ἔχων

975

Πρὸς τοῦδ ̓ ὄλωλε θανασίμῳ πεσήματι.

ร

Αρ ̓ οὐκ Ερινὺς τοῦτ ̓ ἐχάλκευσε ξίφος Κἀκεῖνον "Αιδης, δημιουργὸς ἄγριος ; Εγὼ μὲν οὖν καὶ ταῦτα καὶ τὰ πάντ ̓ ἀεὶ

980