ΤΕΚΜΗΣΣΑ. ̓Αλλ ̓, ὦ φίλ ̓ Αἴας, πάντ ̓ ἔγωγε πείσομαι. ΑΙΑΣ. Κόμιζέ νύν μοι παῖδα τὸν ἐμὸν, ὡς ἴδω. ΤΕΚΜΗΣΣΑ. Καὶ μὴν φόβοισί γ ̓ αὐτὸν ἐξελυσάμην. ΑΙΑΣ. Ἐν τοῖσδε τοῖς κακοῖσιν, ἢ τί μοι λέγεις ; ΤΕΚΜΗΣΣΑ. Μὴ σοί γέ που δύστηνος ἀντήσας θάνοι. ΑΙΑΣ. Πρέπον γέ τἂν ἦν δαίμονος τοὐμοῦ τάδε. ΤΕΚΜΗΣΣΑ. Αλλ ̓ οὖν ἐγὼ 'φύλαξα τοῦτό γ' ἀρκέσαι. ΑΙΑΣ. Ἐπῄνεσ ̓ ἔργον καὶ πρόνοιαν ἣν ἔθου. ΤΕΚΜΗΣΣΑ. Τί δῆτ ̓ ἂν ὡς ἐκ τῶνδ ̓ ἂν ὠφελοῖμί σε ; ΑΙΑΣ. Δός μοι προσειπεῖν αὐτὸν ἐμφανῆ τ' ἰδεῖν. ΤΕΚΜΗΣΣΑ. Καὶ μὴν πέλας γε προσπόλοις φυλάσσεται. ΑΙΑΣ. Τί δῆτα μέλλει μὴ οὐ παρουσίαν ἔχειν ; ΤΕΚΜΗΣΣΑ. Ω παί, πατὴρ καλεῖ σε. Δεύρο προσπόλων *Αγ' αὐτὸν ὅσπερ χερσὶν εὐθύνων κυρείς. ΑΙΑΣ. Ερποντι φωνεῖς, ἢ λελειμμένῳ λόγου ; ΤΕΚΜΗΣΣΑ. Καὶ δὴ κομίζει προσπόλων ὅδ ̓ ἐγγύθεν. 505 510 515 ΑΙΑΣ. Αἱρ ̓ αὐτὸν, αἱρε δεῦρο. Ταρβήσει γὰρ οὐ Οθούνεκ' οὐδὲν τῶνδ ̓ ἐπαισθάνει κακῶν. 417 201 Ως σφιν γένηται γηροβοσκὸς εἰς ἀεί. 520 525 530 535 540 545 Θήσουσ' ̓Αχαιοῖς μήθ ̓ ὁ λυμεὼν ἐμός. Αλλ' αυτό μοι σὺ, παῖ, λαβὼν ἐπώνυμον, Εὐρύσακες, ἴσχε διὰ πολυῤῥάφου στρέφων με τη Πόρπακος ἑπτάβοιον ἄῤῥηκτον σάκος Τὰ δ ̓ ἄλλα τεύχη κοίν ̓ ἐμοὶ τεθάψεται. ΧΟΡΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΝΑΥΤΩΝ. Δέδοικ ̓ ἀκούων τήνδε τὴν προθυμίαν. ΤΕΚΜΗΣΣΑ. 'Ω δέσποτ ̓ Αἴας, τί ποτε δρασείεις φρενί ; ΑΙΑΣ. Μὴ κρῖνε, μὴ 'ξέταζε. Σωφρονεῖν καλόν. ΤΕΚΜΗΣΣΑ. Οἴμ ̓ ὡς ἀθυμῶ· καί σε πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου ΑΙΑΣ. "Αγαν γε λυπείς. Οὐ κάτοισθ ̓ ἐγὼ θεοῖς Ως οὐδὲν ἀρκεῖν εἴμ ̓ ὀφειλέτης ἔτι ; 550 555 560 565 Πᾶσιν περίφαντος ἀεί· X Ἐγὼ δ ̓ ὁ τλάμων παλαιὸς ἀφ' οὗ χρόνος Ἰδαῖᾳ μίμνω λειμωνίᾳ πόᾳ μήλων, Ανήριθμος αἰὲν εὐνώμα Χρόνῳ τρυχόμενος, Χ Κακὰν ἐλπίδ ̓ ἔχων Ἔτι μέ ποτ' ἀνύσειν Τὸν ἀπότροπον ἀΐδηλον "Αιδαν. Αντιστροφή α. Καί μοι δυσθεράπευτος Αἴας Ξύνεστιν ἔφεδρος, ὤμοι μοι, Θεία μανία ξύναυλος · Ὃν ἐξεπέμψω πρὶν δή ποτε θουρίῳ Κρατοῦντ ̓ ἐν "Αρει· νῦν δ ̓ αὖ φρενὸς οἰοβώτας Φίλοις μέγα πένθος εὕρηται. Τὰ πρὶν δ ̓ ἔργα χεροίν Μεγίστας ἀρετᾶς 570 575 580 585 Αφιλα παρ ̓ ἀφίλοις Επεσ ̓ ἔπεσε μελέοις 'Ατρείδαις. Στροφή β'. Η που παλαιᾷ μὲν ἔντροφος ἡμέρᾳ, Λευκῷ δὲ γήρᾳ μάτηρ νιν ὅταν νοσοῦντα Αἴλινον αἴλινον Οὐδ ̓ οἰκτρᾶς γόον ὄρνιθος ἀηδοῦς Ησει δύσμορος, ἀλλ ̓ ὀξυτόνους μὲν ᾠδὰς Εν στέρνοισι πεσοῦνται Δοῦποι καὶ πολιᾶς ἄμυγμα χαίτας. ̓Αντιστροφή β'. Κρείσσων γὰρ "Αιδᾳ κεύθων ὁ νοσῶν μάταν, Ὃς ἐκ πατρῴας ἥκων γενεᾶς ἄριστος Πολυπόνων ̓Αχαιών, Οὐκ ἔτι συντρόφοις Οργαῖς ἔμπεδος, ἀλλ ̓ ἐκτὸς ὁμιλεῖ. Ω τλάμον πάτερ, οἵαν σε μένει πυθέσθαι Παιδὸς δύσφορον ἄταν, “Αν οὔπώ τις ἔθρεψεν Αἰὼν Αἰακιδᾶν ἄτερθε τοῦδε. ΑΙΑΣ. “Απανθ ̓ ὁ μακρὸς κἀναρίθμητος χρόνος Πρὸς τῆσδε τῆς γυναικός· οἰκτείρω δέ νιν 590 595 600 605 610 615 |