οἱ δ' εὖ μαθόντες οἵ τε μὴ θνητῶν, τὰ δὲ εὔγναμπτα καὶ τὰ σκληρὰ τηνικαῦτά πως 30 ἅπαντ ̓ ἀδελφὰ συγγενῆ τ ̓ εἶναι δοκεῖ. στυγνὸν δ' ἐπειδὴ καὶ ξυνωφρυωμένον νωμῶσα δαίμων ὄμμα, χειμ ̓ ὅπως, βρέμει, τὸ τηνίκ ̓ οὖν τὸ θεῖον, ἐκφυσῶν πέριξ κοινόν τι φύσημ', ὡς ἀδηριτῳ μένει λικμοῦ, τὰ κοῦφα τῆλε νοσφίζει πνοῇ· βάρος δ ̓ ὅτῳ μὲν ἁρετή θ ̓ ὁμοῦ, τόδε πλουτοῦν πρόκειται χωρὶς ἐμφύτῳ σθένει. ΝΕ. ἄναξ Ατρείδη, σὴν ἐναισίμως ἕδραν θείαν σεβίζων, σκέψεται Νέστωρ λόγους 40 οὐκ οἶσθ ̓, ἀκύμων εὖτ ̓ ἐκοιμίσθη σάλος, 50 THE TEMPEST. ACT. 4. Sc. 1. Fer. THIS is most strange: your father's in some passion That works him strongly. Mir. Never till this day Saw I him touch'd with anger so distemper'd. Bear with my weakness; my old brain is troubled : If thou be pleased, retire into my cell, And there repose; a turn or two I'll walk, To still my beating mind. ΦΕΡ. ΘΑΜΒΟΥΣ τόδ' ἤδη κρείσσον, οἷα μαίνεται πατὴρ δι' ὀργῆς ἢ νιν ἐκπλήττει βίᾳ. ΜΙΡ. οὔπω γὰρ αὐτὸν εἶδον ἐς τόδ' ἡμέρας οὕτω δυσόργου λήματος νικώμενον. ΠΡΟ. ὦ παῖ, σὺ δ ̓ ὡς ἔοικας ἐκπλαγείς φρένα βλέπειν τι δέργμ ̓ ἄθυμον, εὐφραίνου δ ̓ ὅμως. ἤδη γὰρ ἤδη τῶνδε τῶν κώμων τέλος πάρεστι, πάντες δ ̓ οἱ τάδ' ἠγωνισμένοι, ὁ καὶ προεῖπον, ἄμβροτοι πεφυκότες ἐς αιθέρ', ὑγρὸν αἰθέρ', οἴχονται πάλιν· σχῆμ ̓ οὖν τὸ κοῦφον τῶνδε φασμάτων ὅπως χλιδαί τε μελάθρων, καὶ νεφῶν περιστεφῆ πυργώματ', ἐν δὲ σεμνὰ δαιμόνων ἕδη, γῆς τ ̓ ἄσπετον κύκλωμα, καὶ τὰ πάνθ' ὁμοῦ ὅσων λέλογχε ῥεύσεται τετηκότα, 10 καὶ τῷδ ̓ ὅμοια τῷ κενῷ προσχήματι v. 5. Cf. Soph. Trach. 1238.-ἀνήν ὅδ ̓ ὡς ἔοικεν οὐ νεμεῖν 'μοι KING HENRY V. ACT 4. Sc. 1. KING. O CEREMONY, show me but thy worth! What is the soul of adoration? Art thou aught else but place, degree, and form, Wherein thou art less happy being fear'd Than they in fearing. What drink'st thou oft, instead of homage sweet, But poison'd flattery? O be sick, great greatness, And bid thy ceremony give thee cure! Think'st thou, the fiery fever will go out With titles blown from adulation? Will it give place to flexure and low bending? 10 Canst thou, when thou command'st the beggar's knee, I am a king, that find thee; and I know, That beats upon the high shore of this world, 20 ΒΑΣΙΛΕΥΣ. Ὦ ΣΧΗΜΑ μοι τύραννον, ὡς παρ' οὐδὲν εἰ τῷδ ̓ ἀνδρί· τίς δὴ τῆς γε θωπείας χάρις; οὐδὲν γὰρ ἄλλο πλὴν θρόνος τυραννικός, κληδών τε, καὶ τιμή τις εὐπρεπὴς ἔφυς, δεινόν τιν' ἐμβαλοῦσα τοῖς πέλας φόβον ἐν οἷς φοβῶν τις ἧσσον ἢ φοβούμενος γέγηθεν. ἆρ ̓ οὐκ ὀλέθριον θωπευμάτων πίνεις θάμ' ἰόν, φίλτατον σέβας δοκοῦν; καὶ δὴ νοσήσεις μοί ποτ ̓, ὦ σεμνὸν κράτος, εἶτ ̓ ἀξίου σὸν σχῆμά σοι μῆχος φορεῖν. ἡγεῖ γὰρ ἡγεῖ τοῖσδε φυσηθὲν κλέος θωπεύμασιν φλέγουσαν ἂν σβέσαι νόσον ; ἆρ ̓ ἥδ ̓ ἂν ἑδρῶν γονυπετῶν ὤραν νέμοι; εἰ δ ̓ αὖ κελεύεις πρός σε τὸν πτωχὸν πεσεῖν, εὐεξίας ἔξεστι τῆς κείνου τυχεῖν ; οὐκ ἔστι ταῦτα, σεμνοφρὸν φάντασμ ̓, ὃ νοῦν ἄνακτος ὧδ ̓ ἔκλεψας ἀλλ ̓ ἄναξ γεγὼς ἁνὴρ ὅδ ̓ ἐξεύρηκεν ἣν ἔχεις φύσιν. 10 οὐ γάρ ποθ ̓ ἁγνὰ χρίσματ', εὖ δ ̓ ἐπίσταμαι, οὐ σκῆπτρον, οὐδ ̓ ἀγάλματ', οὐδὲ τοὖν χεροῖν 20 βάκτρον, ξίφος τε, καὶ στέφος τυραννικόν, οὐ ποικίλη χρυσῷ τε καὶ λίθοις στολή, οὐδ ̓ ἂν πρόπομπος βασιλέως, ὠγκωμένη κληδών, θρόνος θ' ὃν ἵζεται, χλιδή θ' ἅμα, ἣ πόλλ ̓ ἐπιῤῥέουσα κύματος δίκην κλύζει τὰ θνητά, ταῦτα δ ̓ οὐχ ἅπαντά σοι, τρὶς ἄγλαον σχῆμ ̓, οὐδ ̓ ἐν εὐπρέπτῳ λέχει |